Allahümme, “Allah’ım” “Ya Allah”  anlamına gelen bir nida cümlesidir.

Cümlenin sonundaki mim, “Yâ” nida harfinden bedeldir.

“Mim” ile “Yâ” birlikte kullanılmaz.

“Yâ Allah!” veya “Allâhümme” denir.

“Allâhümme” cümlesi Kurân’da beş ayette geçmiştir. (bk. Âl-i İmrân 3/26;

el-Mâide 5/114; el-Enfâl 8/32; Yûnus 10/10; ez-Zümer 39/46)

Bu cümleden sonra dua ve övgü cümleleri kullanılmıştır. “Ey Peygamberim! De ki Allah’ım (Sen) mülkün sahibisin, mülkü dilediğine verir, dilediğinden alırsın…”

(Âl-i İmrân 3/6) âyeti ve namazda okunan “ Allâhümme salli alâ Muhammed’e rahmet ve mağfiret eyle) duası gibi.